Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ

Της Αλεξάνδρας Κανέλλου, φιλολόγου στο 1οΓΕΛ Ηλιούπολης

Κατά τη γνώμη μου και η αριστερά και ο συνδικαλισμός πάσχουν από ένα είδος αλυτρωτισμού, αν τολμήσω να κάνω τον παραλληλισμό με την αντίληψη που χαρακτήριζε την ελληνική κοινωνία του 19ου αιώνα. Αν δεν λυτρωθούν όλες οι αλύτρωτες πατρίδες, δεν έχει νόημα να αγωνιζόμαστε για τον εκσυγχρονισμό και τη βελτίωση του παρόντος μας.
Για τον συνδικαλισμό μας, οι αλύτρωτες πατρίδες  που έχουμε να κατακτήσουμε είναι ο παλιός μας μισθός, το παλιό μας ωράριο, οι τάξεις των 20 μαθητών, οι 15.000 διορισμοί, κ.λ.π. Μέχρι να τις κατακτήσουμε, όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν και οποιαδήποτε συζήτηση γι’ αυτά είναι επονείδιστος συμβιβασμός και αποπροσανατολισμός του κινήματος. 
Να δώσω ένα απλό παράδειγμα. Πάγιο αίτημά μας είναι οι τάξεις των 20 μαθητών. Αυτό χρειάζεται χρήματα για να γίνει. Χρήματα αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν. Μέχρι να βρεθούν, δεν θα έπρεπε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να γίνει καλύτερη η δουλειά μας στις τάξεις των 25 μαθητών; 
Ας πούμε ότι διδάσκουμε Ιστορία σε μία τάξη 25 μαθητών. Για να τη διδάξουμε καλύτερα χρειάζεται εντελώς ενδεικτικά: να μειωθεί η ύλη, να υπάρχουν παράλληλα βιβλία, να μην επαναλαμβάνεται η ύλη του Γυμνασίου στο Λύκειο, να μάθουμε να χρησιμοποιούμε ιστορικούς χάρτες και να αναλύουμε ιστορικές πηγές, να καταργηθεί η γραφειοκρατία ώστε να μπορούμε να βγάζουμε εύκολα τους μαθητές μας έξω από το σχολείο για να επισκεφθούμε το σχετικό μουσείο ή τον σχετικό χώρο ιστορικού ενδιαφέροντος. Τα παραπάνω δεν χρειάζονται χρήματα ή χρειάζονται ελάχιστα. Αν εξασφαλίσουμε λοιπόν τις παραπάνω προϋποθέσεις, θα βελτιωθεί η δουλειά μας και το αποτέλεσμά της; Θα γίνει πιο ουσιαστική ακόμη και στην τάξη των 25 μαθητών;  Μπορεί λοιπόν μια ΕΛΜΕ να καλέσει τους φιλολόγους και τους συμβούλους τους σε συνέλευση με θέμα το περιεχόμενο και τη διδασκαλία των φιλολογικών μαθημάτων; Και τις άλλες ειδικότητες αντίστοιχα; Υπάρχουν συνάδελφοι που δεν έχουν διανοηθεί ότι θα μπορούσε η Ιστορία να διδάσκεται διαφορετικά ή ότι θα θέλαμε μείωση των ωρών διδασκαλίας των Αρχαίων ή την αλλαγή του περιεχομένου του μαθήματος. Δεν θα είχε νόημα να ακουστούν οι διαφορετικές απόψεις και να υπάρξει ζύμωση; 
Με άλλα λόγια, δεν θα έπρεπε τον  συνδικαλισμό μας να τον απασχολεί το περιεχόμενο της εργασίας μας; Προσφέρουμε με τη δουλειά μας ένα κοινωνικό αγαθό. Δεν πρέπει να εξετάζουμε τη δική μας ευθύνη για την  ποιότητά του και να αγωνιζόμαστε για τη βελτίωσή της; Η βελτίωσή της θα έρθει με εγκυκλίους; Ας θυμηθούμε τι έγινε με την ερευνητική εργασία-project. Την καλή αυτή πρωτοβουλία του υπουργείου την κάψαμε μόνοι μας, γιατί εμείς δεν ήμασταν έτοιμοι να να διαχειριστούμε οτιδήποτε μας βγάζει από την πεπατημένη της μετωπικής διδασκαλίας με βάση το αποκλειστικό εγχειρίδιο. Για να ωριμάσουμε και να εξελιχθούμε χρειάζεται χρόνος, ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών, διεργασία. Δεν θα μπορούσε αυτή τη διεργασία να την προκαλεί η συνδικαλιστική μας ένωση;
Μόνο αν αποκτήσουμε τις τάξεις των 20 μαθητών και αυξηθεί ο μισθός μας, θα γίνει αυτόματα ποιοτικότερη η δουλειά μας;
Ποιος στ΄αλήθεια πιστεύει ότι αν ικανοποιηθούν όλα τα πάγια αιτήματα του κλάδου, θα έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα του σχολείου;
Τα σχολεία λειτουργούν σαν δημόσιες υπηρεσίες που διεκπεραιώνουν διδακτέα ύλη και γραφειοκρατία, καλοί διευθυντές είναι οι σωστοί διεκπεραιωτές που δεν μας πολυσκοτίζουν με πολλά εξωδιδακτικά και δεν φέρνουν αναστάτωση στο σχολείο και καλοί καθηγητές αυτοί που ακολουθούν τις εγκυκλίους και δεν ανακατεύονται με πολλά.
Διευθυντές εκπαίδευσης ορίζονταν πάντα άνθρωποι που πληρούσαν πάνω-κάτω τις ίδιες προδιαγραφές με τους διευθυντές ΙΚΑ ή ΟΑΕΔ, σύμβουλοι διορίζονταν άνθρωποι που προτιμούσαμε να μην τους βλέπουμε καθόλου κι εκείνοι εμάς (με εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαίωναν τον κανόνα).
Τίποτα από αυτά δεν ενοχλεί και δεν είναι άξιο να απασχολήσει τον συνδικαλισμό μας.
Την ίδια στιγμή, τρέχουν όλων των ειδών τα σεμινάρια και οι επιμορφώσεις για νέες διδακτικές μεθόδους, άνθρωποι μιλάνε για την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας ως εκπαιδευτικών, ψυχολόγοι κάνουν βιωματικά σεμινάρια και μιλάνε για την ανάγκη της συνεργασίας και της ομαδικότητας, συνάδελφοι ανήσυχοι κάνουν μεταπτυχιακά ή δουλειές στα σχολεία τους και θα μπορούσαν να μοιραστούν την εμπειρία τους μαζί μας, οι τοπικές κοινωνίες είναι πρόθυμες να συνεργαστούν με τα σχολεία, ο κόσμος κινείται, αλλάζει.
Ο συνδικαλισμός μας δεν παίρνει είδηση. Βαρύ και αργοκίνητο σώμα τρέφεται με αμάσητες τεράστιες ποσότητες έτοιμης προπαρασκευασμένης τροφής που καταπίνει στις συνελεύσεις και παχαίνει από την ακινησία.
Το ερώτημά μου είναι: ο συνδικαλισμός υπάρχει μόνο για να διεκδικεί τα μισθολογικά, το ασφαλιστικά και τα συνταξιοδοτικά μας;
Για μένα το πιο επείγον αίτημα στο οποίο πρέπει να ανταποκριθεί ο συνδικαλισμός είναι ο επηρεασμός των συνειδήσεων των εκπαιδευτικών και των μεσαίων στελεχών της εκπαίδευσης και η αλλαγή νοοτροπίας.
Δεν μπορεί βέβαια κανείς να αναθέσει τέτοιο βάρος στους ώμους των συνδικαλιστών, πόσο μάλλον που αυτοί προέρχονται από εμάς, είναι σαν εμάς.
Κατά τη γνώμη μου η πιο επαναστατική κίνηση που μπορούν να κάνουν οι συνδικαλιστές είναι να θέσουν τα ζητήματα. Απλώς να τα θέσουν. Να αλλάξουν δηλαδή την ατζέντα των συνελεύσεων. Και να προκληθεί συζήτηση. Και διεργασία.
Ιδού μια πρόχειρη τέτοια ατζέντα θεμάτων για συνελεύσεις, τελείως διαφορετική από την παραδοσιακή:
·        Πιο δημοκρατική και ουσιαστική λειτουργία του σχολείου. Δεν χρειάζονται καινούριες εγκύκλιοι γι΄αυτό! Χρειάζεται να αλλάξει η νοοτροπία η δική μας που έχουμε μάθει να λειτουργούμε με ανάθεση στον διευθυντή. Επίσης, αναβάθμιση του ρόλου των μαθητικών κοινοτήτων. Ο κανονισμός για τη λειτουργία των μαθητικών κοινοτήτων είναι μια χαρά, απλώς οι μαθητές δεν έχουν ιδέα πώς μπορούν να λειτουργήσουν τα συμβούλιά τους γιατί κανείς δεν τους το είπε. Ούτε αυτό κοστίζει χρήματα. Χρειάζεται εμείς να το στηρίξουμε και να διαθέσουμε χρόνο στην εκπαίδευση τη δική μας και των μαθητών μας σ΄αυτό.

·        Τι συμβούλους θέλουμε; Ποιες είναι οι εμπειρίες μας από αυτούς; Τι έχουν να μας που οι ίδιοι αν τους καλέσουμε;

·        Διδακτικές μέθοδοι. Τι προτείνουν οι ειδικοί, ποιοι τις εφαρμόζουν ήδη;

·        Παρουσίαση καλών πρακτικών από συναδέλφους. Τι μπορούμε να μάθουμε από τους άλλους;

·        Χρειάζεται αξιολόγηση; Τι είδους; Πώς μπορεί να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο;

·        Προτάσεις για να αντιμετωπίσουμε τη γραφειοκρατία που μας δυσκολεύει να βγάζουμε τα παιδιά έξω από το σχολείο.

Έπειτα είναι και ο τρόπος που λειτουργούν οι συνελεύσεις. Για πολλούς είναι δύσκολο να μιλάνε μπροστά σε πολύ μεγάλα σύνολα. Είναι η ανασφάλεια για το πώς θα ακουστεί ειδικά κάτι διαφορετικό, ο φόβος της έκθεσης και της κατάταξης.  Όσοι έχουμε κάνει βιωματικά σεμινάρια, ξέρουμε ότι οι εκπαιδευτές μάς χωρίζουν πάντα σε μικρότερα σύνολα,σε ομάδες λιγότερων ατόμων ώστε να μπορούμε να εκφραστούμε πιο ελεύθερα, να ακούσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα τα άλλα μέλη της ομάδας και να συνθέσουμε απόψεις. Μ΄αυτόν τον τρόπο γνωριζόμαστε καλύτερα, αλληλοσυμπληρωνόμαστε και εμπιστευόμαστε περισσότερο τους άλλους. Είναι πολύ πιο εύκολο στη συνέχεια να μιλήσει κάποιος στην ολομέλεια ως εκπρόσωπος της ομάδας και όχι μόνο του εαυτού του.

Μπορεί λοιπόν ο συνδικαλισμός να παίζει ένα ρόλο διαμεσολαβητή και να μεταφέρει αιτήματα που αφορούν τη δουλειά μας και την καθημερινότητά μας στο σχολείο;  Έχουμε όμως τέτοια αιτήματα; 


Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

             Κάλεσμα συμμετοχής στην Πανεργατική Απεργία της 12 Νοέμβρη

                                             ΌΛΟΙ ΚΑΙ  ΌΛΕΣ

στην κεντρική Απεργιακή Συγκέντρωση 
στην Αθήνα
Πλατεία Κλαυθμώνος 11:00πμ

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Η Ζ’ ΕΛΜΕ ΠΑΕΙ ΤΑΒΕΡΝΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΡΑΔΥ

18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΠΑΜΕ ΟΜΑΔΙΚΩΣ ΤΑΒΕΡΝΑ

ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΓΛΕΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ
‘‘ΚΕΦΙ’’
ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΩΝ.
ΜΟΝΟ ΜΕ 15 €*.

ΚΕΦΙ: Ελλησπόντου 41, Βύρωνας.
Έναντι Παπαστρατείου, κοντά στην πλ. Υμηττού.
*  Το μενού των 15 € περιλαμβάνει:
-        Ατομικό πιάτο ορεκτικών με 6 εδέσματα. 
-        Σαλάτα και φέτα ανά 3 άτομα.
-        Κυρίως πιάτο μπριζόλα. Θα έχει όμως και λίγα μπιφτέκια και λίγα κοτόπουλα μήπως κάποιος δεν προτιμά μπριζόλα.
-        Κρασί λευκό και ροζέ. Αναψυκτικά.
-        Φρούτα.

Σημείωση: Μπίρα ή ουίσκι χρεώνονται εξτρά.